Abstract:
อัตลักษณ์ของผ้าทอบุรีรัมย์
จากแนวคิดการพัฒนาบนฐานอัตลักษณ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น เพื่อสร้างที่ว่างแห่งตนในเวทีกระแสโลกาภิวัตน์ ทำให้เกิดการค้นหา ทำความเข้าใจ จำกัดอัตลักษณ์ให้ผ้าทอพื้นเมืองประจำจังหวัดบุรีรัมย์ โดยมีพัฒนาการของการกำหนด ดังนี้
ช่วงก่อนปี พ.ศ. 2545 จังหวัดได้ใช้ผ้ามัดหมี่ที่เรียกว่า ซิ่นตีนแดง ซึ่งเป็นผ้าประจำพื้นที่อำเภอนาโพธิ์ พุทไธสง เป็นผ้าเอกลักษณ์ประจำจังหวัด แต่ด้วยข้อจำกัดของแบบที่เป็นผ้านุ่ง ที่มีหัวซิ่น และตีนซิ่นสีแดงสด และชื่อที่ใช้เรียกเป็นภาษาชาวบ้าน จึงยากต่อการนำไปประยุกต์ใช้
ช่วงปี พ.ศ.2547-2550 จังหวัดได้ใช้ผ้าหางกระรอกคู่ เรียกว่า ผ้าอัลลูเซียม เป็นผ้าเอกลักษณ์ประจำจังหวัด หากพิจารณาในแง่การนำผ้าไปใช้เห็นว่าสามารถทำได้สะดวกกว่าผ้าซิ่นตีนแดง เนื่องจากลวดลายของผ้าเกิดการควบกันของเส้นไหม เป็นลวดลายทางตั้งขนาดเล็ก สามารถนำไปใช้ตัดเย็บเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายได้ทั้งบุรุษและสตรี แต่หากพิจารณาในแง่ความน่าสนใจและจุดเด่นของลวดลายอาจพบว่าอาจสามารถสร้างจุดเด่นได้ไม่มาก
ช่วงปี พ.ศ.2553 จังหวัดโดยสำนักงานพัฒนาชุมชน ได้จัดโครงการค้นหาผ้าทอลายเอกลักษณ์ประจำจังหวัด และสรุปได้ผ้ากระรอกหมี่ภูภิรมย์ (lava silk) เป็นผ้าทอพื้นเมืองลายเอกลักษณ์ประจำจังหวัด มีการประกวดผ้าลายเอกลักษณ์ แต่ลายดังกล่าวอาจยังไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายของคนบุรีรัมย์ จึงยังไม่ได้มีการนำมาตัดเย็บเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย
