Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนาชุดการเรียน เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ โดยใช้วิธีการแบบเพื่อนช่วยเพื่อน สำหรับนักเรียนชั้นปฐมศึกษาปีที่ 2 ให้มีประสิทธิภาพตาพตามเกณฑ์ 80/80 2)เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ก่อนเรียนและหลังเรียน ที่เรียนด้วยชุดการเรียน เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ โดยใช้วิธีแบบเพื่อนช่วยเพื่อน และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ที่เรียนด้วยชุดการเรียน เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ โดยใช้วิธีแบบพื่อนช่วยเพื่อน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2/1 โรงเรีนเสนสศิริอนุสรณ์ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ปีการศึกษา 2554 จำนวนนักเรียน 19 คน ได้มาดดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย โดยใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยการสุ่ม เตรื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วยชุดการเรียนรู้ เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ โดยใช้วิธีแบบเพื่อนช่วยเพื่อน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบสอบถามประเมินความพึ่งพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนด้วยชุดการเรียนรู้ สถิติใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที (Dependent Samples t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1.ประสิทธิภาพของชุดการเรียน เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นมีประสิทธิภาพ เท่ากับ 93.14/86.14 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 80/80 2.ผลสำฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนด้วยชุดการเรียนรู้ เรื่งพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ โดยใช้วิธีการแบบเพื่อนช่วยเพื่อน สูงกว่าก่อนเรียนอย่างนี้มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3.ระดับความพึ่งพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ที่มีต่อชุดการเรียนรู้เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย สาระนาฏศิลป์ โดยใช้วิธีแบบเพื่อนช่วยเพื่อน โดยภาพรวมมีความพึ่งพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด
