การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลก่อน-หลังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการพัฒนา ศักยภาพครอบครัวในการส่งเสริมพัฒนาการเด็ก ต่อความรู้ เจตคติและพฤติกรรมการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยครอบครัวเด็กวัยหัดเดิน ที่อาศัยในเขตตำบลนางรอง อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์ จำนวน 40 ครอบครัว เลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่ายเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ครอบครัว โดย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมพัฒนาศักยภาพครอบครัวในการส่งเสริมพัฒนาการเด็ก และกลุ่มควบคุมได้รบั การพยาบาล ตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วยแบบวัดความรู้เกี่ยวกับการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัด เดิน แบบวัดเจตคติต่อการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน และแบบวัดพฤติกรรมการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน แบ่งเป็น 2 ช่วงอายุ คือ 1-2 ปีและ 2-3 ปี วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การทดสอบค่าที ผลการวิจัย พบว่า ผลต่างเฉลี่ยคะแนนก่อนและหลังการทดลองในกลุ่มทดลอง มีความรู้เกี่ยวกับการ ส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน เจตคติต่อการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน และพฤติกรรมการส่งเสริมพัฒนาการ เด็กวัยหัดเดินช่วงอายุ 1-2 ปีและ 2-3 ปี สูงกว่าในกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (t = 4.36, p<.001, t = 4.15, p<.001, t = 5.95, p <.001 และ t =2.04, p <.05 ตามลำดับ) ดังนั้นการจัดโปรแกรมพัฒนาศักยภาพของ ครอบครัวในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน จึงจำเป็นที่ควรจะจัดให้แก่ครอบครัว เพื่อให้ครอบครัวมีความรู้ เจคติ และมีความสามารถในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยหัดเดินอย่างเหมาะสม อันส่งผลให้เด็กเติบโตเป็นบุคลากรที่มี คุณภาพของประเทศต่อไป